Cees van der Burgt overleden

Op 23 januari 2019 is ir. Cees van der Burgt overleden, 93 jaar oud. Cees had een indrukwekkende staat van dienst bij zowel Rijkswaterstaat als PIANC.

Hij kwam uit een Waterstaatsnest: ook zijn vader werkte zijn hele leven bij Rijkswaterstaat waar hij, net als later zijn zoon, de rang van hoofdingenieur-directeur bereikte. Het was voor zoon Cees niet meer dan logisch om civiele techniek te gaan studeren. In 1950 studeerde hij af en kon gelijk aan de slag bij het arrondissement ’s Gravenhage van Rijkswaterstaat. Als jong ingenieur maakte hij de watersnoodramp van 1953 mee en kreeg de opdracht de verwoestingen vanuit de lucht in kaart te brengen. Een kaart, die door de minister werd gebruikt in de Tweede Kamer! Daarna volgde een bijzonder intensieve periode van dijkherstel. In 1955 werd hij overgeplaatst naar het noorden met de opdracht de landaanwinningwerken in de Lauwerszee te voltooien, wat uiteindelijk uitdraaide op de complete afsluiting van de Lauwerszee. Cees heeft het project van begin tot oplevering meegemaakt. In het jaar van de sluiting, 1969, kreeg hij een benoeming tot hid in de directie Benedenrivieren. Vanuit die positie is hij als grondlegger van de directie Noordzee opgetreden om er in 1973 zelf de eerste hid van te worden.

Als hid van Benedenrivieren kreeg Cees in 1969 de functie van secretaris van PIANC Nederland. In 1980 werd hij voorzitter en daarmee first delegate van de Nederlandse delegatie, wat hij tot 1990 zou blijven. Als voorzitter was hij in 1974 verantwoordelijk voor de organisatie van de jaarvergadering van de Permanent International Commission, nu de Annual General Assembly. De bijeenkomst duurde destijds een hele week. Er waren excursies naar onder meer het IJsselmeer en de Deltawerken. Eenmaal vertrokken de bussen zonder PIANC’s vrij autoritaire president Gustave Willems. Hij was te laat, voornamelijk omdat zijn vrouw zo treuzelde. Willems moest met de bezemwagen en reageerde furieus: “Moi, je suis le president”. Van der Burgt kon deze anekdote met smaak vertellen.

PIANC was in die jaren een, op zijn zachts gezegd, nogal starre organisatie. Op initiatief van Cees schreef de Nederlandse delegatie een voorstel om de structuur van het Executive Committee ingrijpend te wijzigen door onder meer de benoeming van vier internationale (niet- Belgische) vice-presidenten. De president Willems was mordicus tegen en verwijderde het voorstel zelfs van de agenda. Maar een jaar later moest hij om en met ingang van 1976 ging de nieuwe structuur in werking. Daar bleef het niet bij. Van der Burgt was tot voorzitter van één van de vaste studiecommissies benoemd. Hij ergerde zich aan de trage voortgang en de haperende rapportering. Hij schreef een voorstel om meer, maar kleinere commissies in te stellen. Dat voorstel haalde het niet, maar er kwamen wel twee Permanente Technische Commissies, PTC I en PTC II, die we nu kennen als MarCom en InCom. Onder deze commissies kwamen kortlopende werkgroepen te hangen. Cees mocht de voorzittershamer van PTC II, Maritime Ports and Seaways, hanteren en zou dit van 1980 tot 1995 blijven doen.

Meer wapenfeiten? In 1988 werd hij erelid van PIANC om een jaar later de zetel van vice-president in te nemen, de tweede Nederlander in die functie. Op verzoek van PIANC Nederland bleef Cees van der Burgt zijn PIANC-taken uitvoeren tot zijn zeventigste jaar. Ook daarna was hij regelmatig aanwezig bij bestuursvergaderingen of ledenavonden. PIANC is hem veel dank verschuldigd.

Deze memoriam is opgesteld door Jolco Brolsma en Han Ligteringen.